Ondergewaardeerd is een woord dat als een rode draad door mijn leven loopt. Op de basisschool kwam ik nog goed mee. Ik was goed in rekenen en taal, ondervond geen problemen met aardrijkskunde en geschiedenis en de gym was mijn favoriete vak. Ik deed mee met alle sporttoernooien die er werden georganiseerd en scoorde 550 op mijn afsluiten CITO-toets. Niet slecht toch? En toch, wanneer ik oude schoolrapporten erbij pak, komt steevast het woordje ‘concentratie’ ter sprake. Mijn schoolklas bestond altijd uit meer dan 30 leerlingen en door de vele prikkels was ik slordig, snel afgeleid en luisterde ik niet altijd even goed. Ik kon mijn emoties niet altijd even goed reguleren en kreeg hierdoor ook vaak te horen wat ik niet goed deed. Als kind ga je dan steeds meer aan jezelf twijfelen en begin je je steeds meer aan te passen aan de omgeving.
Ik kreeg HAVO advies
Uiteindelijk kwam het advies voor de middelbare school. Ik kon qua intelligentie wel het VWO aan, maar vanwege mijn beperkte concentratie werd mij aangeraden om naar de HAVO te gaan. In de eerste twee jaar kreeg ik te maken met pestgedrag. Ik werd buitengesloten, hoorde er niet bij en werd hierdoor steeds onzekerder. Mijn resultaten gingen, mede doordat ik veel vakken totaal niet interessant vond, achteruit. Vanaf 3 HAVO hield het pesten op, maar het gevoel dat ik niet goed genoeg was bleef aanwezig.
Mijn eigen gevoel niet serieus nemen
De HAVO werd met veel pijn en moeite gehaald, waarna ik naar het HBO ging. Mijn zelfbeeld was heel laag en ik had totaal geen vertrouwen in mijn eigen ideeën en plannen. Hierdoor koos ik ervoor om HBO Commerciële economie te studeren. Economie, het vak waarvoor ik een onvoldoende had op mijn diploma en ik totaal niet interessant vond. Het was een lekkere globale opleiding werd er gezegd. Je kon er alle kanten mee op. Daarnaast ging een goede vriend van mij die kant op en zo was de keuze gemaakt. Dat economie voor de rest totaal niet bij mij paste dacht ik helemaal niet over na. Ik had zo vaak te horen gekregen dat ik niet goed genoeg was zoals ik was, dat ik mijn eigen gevoel niet meer serieus nam.
ADD en twijfelen aan jezelf: ik koos voor mezelf
Het HBO werd geen succes. Na zes jaar, vele frustraties en twee studies verder, besloot ik bij mijn tweede scriptie herkansing te stoppen met de studie. Daar stond ik dan: zonder diploma, maar met een torenhoge studieschuld. En ondanks dat dit mij niet een heel rooskleurig vooruitzicht gaf, is het achteraf gezien één van mijn beste keuzes ooit geweest. Ik koos op dat moment voor het eerst echt voor mijzelf.
In de jaren daaropvolgend kreeg ik te maken met veel ups en downs. Het gevoel van vrijheid was fantastisch, maar daarnaast wilde ik de buitenwereld ook bewijzen dat ik de goede keuze had gemaakt. In mijn ogen kon dit alleen door enorm hard en veel te werken, waardoor ik op een gegeven moment drie verschillende banen had en soms 17 uur per dag maakte. Langzaamaan raakte ik uitgeput en begon ik weer aan mijzelf te twijfelen. Ik doe nu toch hoe het hoort? Waarom lukt het mij dan niet? En weer was ik mij aan het aanpassen.
Tijdens een wereldreis leerde ik op mijn eigen gevoel te vertrouwen
Dit was uiteindelijk ook niet wat ik wilde. Wat wilde ik nou echt? Al jaren liep ik met het idee om op reis te gaan. Avontuur, vrijheid, doen waar ik zin in heb, het leek mij heerlijk. Maar kon ik dit wel? Ik kon in Nederland al niet normaal leven, waarom zou dit mij in het buitenland wel lukken? Uiteindelijk besloot ik in oktober 2016 voor drie maanden naar Azië te gaan. Vanaf dag één voelde ik mij als een vis in het water. Mijn verleden en beperkingen deden er niet meer toe en er was geen sprake van prestatiedruk. Er viel een last van mijn schouders en al vrij snel besloot ik niet terug te keren naar Nederland, maar een 
vliegticket naar Australië te boeken.
Ik leerde steeds meer op mijn gevoel te vertrouwen, mijn eigen keuzes te maken en nieuwe doelen te stellen. De drie maanden werden uiteindelijk drie jaar en hierin probeerde ik alles wat ik wilde. De successen stapelden zich op, mijn zelfvertrouwen groeide en mijn gedrag veranderde. Ik kwam in aanraking met persoonlijke ontwikkeling, leerde hierdoor steeds meer over mijzelf en kwam er uiteindelijk achter wat ik wilde met mijn leven: AD(H)D-coach worden! Bij ADD Coaching krijg ik nu deze mooie kans als ADD coach.
Ik heb enorm veel waardering gekregen door deze reis, de veranderingen die ik heb ondergaan en de keuzes die ik heb gemaakt in de afgelopen jaren. Hierdoor werd mij één ding duidelijk: Pas je niet aan je omgeving aan om waardering te krijgen, maar leef je eigen leven en de waardering zal vanzelf volgen!
Herken jij jezelf in mijn verhaal? Kom dan naar onze tweedaagse ADD training. Wij helpen je graag!
