Halsoverkop en teleurgesteld vloog ik vanaf Sint-Maarten, waar corona roet in mijn werk had gegooid, terug naar Nederland, en midden in de pandemie begon mijn zoektocht naar een baan. Mijn verwachtingen moest ik dagelijks bijstellen. Ik ontving mails met ‘er zijn met jou zeventig sollicitanten voor deze functie’. Ik stond bijna op het punt een krantenbaantje te nemen.
Mijn creatieve droombaan
Toen kwam er een functie op mijn pad die op mijn lijf geschreven was: creative marketeer bij een modebedrijf. Mijn presentatie sprong eruit en ik werd aangenomen. Woohoo!
Vol enthousiasme begon ik aan mijn creatieve droombaan. Ik was verantwoordelijk voor de grafische vormgeving en foto- en videografie van de uitingen en gaf de campagnes vorm.
Ik was blij. Totdat mijn eerste evaluatie plaatsvond. Nienke, je moet écht beter je agenda bij gaan houden, werken aan je timemanagement, zorgen dat je overzicht hebt et cetera, blablabla… Gevoelig als ik ben voerde ik mijn taken daarna met lood in mijn schoenen uit. Ik presteerde lager en worstelde enorm.
Meer vrijheid en verantwoordelijkheid
Toch verliep het contact met mijn manager steeds soepeler, en hoe lekkerder ik in mijn vel kwam te zitten, des te beter werk leverde ik. Mijn manager ging mijn kwaliteiten zien en ik kreeg steeds meer vrijheid en verantwoordelijkheid – later gaf ze toe dat werknemers hun plek moeten verdienen bij haar, poe, dat heb ik gemerkt. Ze is vlot, daadkrachtig en windt er geen doekjes om. Inmiddels mis ik haar op kantoor, als ze vrij is…
In de tussentijd ben ik allesbehalve beter geworden in timemanagement. Alleen al van het woord krijg ik de rillingen. Ik ben wél beter geworden in het innemen van mijn plek, in focussen op waar ik goed in ben en daarin uitblinken. En dat heeft gewerkt. Mijn manager kent mijn talenten en geeft me – omdat ze mij inmiddels vertrouwt – veel vrijheid . In een jaar tijd heb ik onwijs veel ontdekt en heb ik me in sneltreinvaart kunnen ontwikkelen.
Tekst loopt door onder de afbeelding.
Ik word uitgedaagd
Het leuke aan mijn functie is dat ik uitblink in wat ik al kan, maar ook uitgedaagd word om nieuwe technologieën, trends en ideeën uit te proberen. Zonder dat zou ik natuurlijk allang weg zijn geweest. 😉
Omdat ik zo lekker in m’n vel zit op mijn werk, met een groot en gezellig team en een baas die me snapt, geniet ik van de dingen die ik doe en kan ik zelfs een hyperfocus op mijn agenda krijgen (maar niet te vaak, hoor).
Af en toe herinnert mijn manager me aan praktische zaken – het scheelt dat we een kantoor delen. Sinds die ene evaluatie heb ik er geen enkele meer gehad, omdat onze samenwerking als een geoliede machine gaat.
Neem je plek in, ook al is het een bumpy ride!
Je zou dus kunnen stellen dat ik mijn eigen functie heb vormgegeven, en dit gun ik iedereen. Het kost mij te veel tijd om te investeren in de dingen waar ik niet goed in ben. Functies moeten niet geschreven worden door de werkgever, maar door de werknemer, op basis van diens kwaliteiten. Pak je ruimte en blink uit in waar jij goed in bent. Onze banenmarkt functioneert nog niet op deze manier, maar dit is in elk geval mijn ideologie. Wij AD(H)D’ers kunnen de banenmarkt wel een beetje de goede kant op duwen. Neem je plek in, ook al is het een bumpy ride.
