Op onze bruiloft in 1989 kregen we van mijn tante uit Duitsland een koffiepot, een suiker-en-melksetje en twee kop-en-schotels van het merk Weissman, niet verkrijgbaar in Nederland. Het was een luxe cadeau in een tijd dat we zuinig leefden.
Elke keer als we in Duitsland waren, kocht ik er wat bij. Ontbijtbordjes, diepe borden, eierdopjes et cetera. Het gaf me een gevoel van rijkdom. Met kerst en bijzondere etentjes kwam het servies uit mijn pronkkast tevoorschijn.
Alleen de theepot en het suikerpotje stonden de afgelopen 32 jaar voor dagelijks gebruik in het raam van de keuken. Het dekseltje van de suikerpot sneuvelde en de theepot heeft een aantal lijmbeurten doorstaan.
Afgelopen week heb ik besloten het servies uit de pronkkast te halen en dagelijks te gaan gebruiken. Met risico op beschadigen en breken. Naar aanleiding van het boek Het beste moet nog komen van Mary Pipher een pleidooi om positief naar ouder worden te kijken.
In Japan gaan mensen anders om met gebroken keramiek. Daar gebruiken ze de Kintsugi-techniek; dat betekent gouden verbinding. Gebroken keramiek wordt gerepareerd met goud- of zilverkleurige lijm. In de Japanse schoonheidsvisie dragen de sporen van breuk en herstel bij aan de schoonheid van een voorwerp. Wat een mooie gedachte!
Zo wil ik ook kijken naar mijn eigen leven. Ik heb stoten te verduren gekregen, er zijn barsten ontstaan, en er is van alles afgebroken, maar met goud en zilver kan ik er een mooi kunstwerk van maken, iets wat niemand heeft, alleen ik. Een kunstwerk van gebroken dromen.
Met ADD loop je gevolgschade op, meer dan gemiddeld. Dat kan je onzeker maken en je terugtrekken lijkt dan veilig. Heb jij jezelf āveiligā in de pronkkast gezet of durf je je leven te leven met het risico hier en daar een beschadiging op te lopen? Ik kies voor het laatste!
Heb je coaching nodig? Check de Zoek een coach pagina of stuur een mailtje naar info@add-coaching.nl.
