Skip to main content

Close-up van een oog met een traanIn mijn juffenrol heb ik een aantal jaren socialevaardigheidstraining gegeven aan leerlingen die heel verlegen waren of te druk of te brutaal of te snel boos et cetera. Leerlingen die daardoor in de knoop kwamen met zichzelf en de omgeving. Of de omgeving met hen 😉. Wanneer de prestaties van het kind daaronder kwamen te lijden, werd er aan de bel getrokken.

De vier basisemoties

In de methode die ik gebruikte, werden vier basisemoties benoemd: bang, boos, blij en verdrietig. Lekker overzichtelijk, maar erg beperkt. Dus ik voegde woorden toe, zodat de kinderen meer woorden leerden te verbinden aan verschillende gevoelens. Zij probeerde de sensaties in hun lijf ook daadwerkelijk even te voelen. En waar voel je dat dan? En hoe voelt dat dan? Mooi hoe kinderen dan prima in staat zijn ook omschrijvingen te bedenken. Bijvoorbeeld: ik voel een kriebeltje. Of: het voelt als een elastiekje. Of zwaar. Of licht.

ADD en Emoties: hoe ga je om met emoties?

Emoties zitten in je lijf. Emoties zijn sensaties die je voelt. En om iets met die emoties te doen moet je er bij stilstaan en er woorden voor vinden. En dat is iets wat wij in onze westerse cultuur niet uitgebreid leren op school. Of we komen niet verder dan de kinderen voorbeeldwoorden te geven als bang, boos, blij en verdrietig.

En nu ben ík boos! En verdrietig, teleurgesteld, gefrustreerd en een beetje lamgeslagen. Dus doe ik bij mezelf wat ik toen met de kinderen deed: stil staan bijzet gevoel, reflecteren en woorden erbij zoeken.  Het voelt zwaar vanbinnen. Ergens tussen mijn hart en onderbuik. Het knijpt af en toe een beetje en als iemand ‘boe’ zegt, zou ik in huilen uitbarsten. Die tranen kriebelen ook al een beetje in mijn keel als ik dit typ. Het liefst duw ik dit weg, zet ik die knop om (waar die ook mag zitten) en richt ik mijn gedachten op positieve zaken. Omdat ik zo lekker oplossingsgericht ben opgevoed en zelf ook als coach en moeder vaak kies voor die modus. Dat is dus mijn ‘snelweg’ geworden.

Verspil je tranen niet: omgaan met ADD en Emoties

Maar vanochtend, toen ik opstond met deze emoties, moest ik denken aan een tegeltje ergens op een wc dat ik lang geleden zag. Verspil je tranen niet, stond erop. Emoties kunnen namelijk aanzetten tot actie. Ken je dat? Dat je super boos bent en die boosheid gebruikt om als een gek je hele huis schoon te maken? Of dat je een sprintje trekt om je hoofd leeg te krijgen? Of dat je de deur hard dichttrekt en vlucht naar je vrienden om een avondje los te gaan met lachen, dansen en een wijntje te veel? Elke emotie heeft een positieve intentie, zelfs ‘negatieve’ emoties. We hebben alle emoties nodig.

Ik heb deze boze, bange, verdrietige en reflectieve modus dus nu maar even aangegrepen om in actie te komen en dit blog te schrijven. Om jullie een beetje in beweging te krijgen, in de groeistand. Want emoties sturen gedrag. En het kan plotseling heel druk en onrustig worden, door emoties, waardoor je ADD-brein ontploft. En dan kan je je to-dolijst voor vandaag wel vergeten…maar wie weet wel die zolder even helemaal leeghalen en uitbaggeren!

Hoe goed ga jij om met jouw emoties?

Dus ik daag je uit om deze woordenlijst eens door te spitten. Hoe goed kun jij je emoties verwoorden? Heb je geleerd er even bij stil te staan? En leer je je kinderen ook om te beschrijven wat ze voelen? En heb jij dat ook dat als je een woord leest van de lijst dat je dan die emotie ook heel kort ergens in je lijf voelt? Of word ik nu te zweverig?

Ik wens je succes met je emoties. En zet ze als het even kan om in (positieve) actie. Voor jezelf of voor je omgeving. Maar verspil ze niet. 😉