Jarenlang heb ik geweigerd een handtas te kopen. En ja, ik ben een vrouw. Vreemd? Welnee, ik had daar een goede reden voor. Ik kon me namelijk niks truttigers voorstellen dan een tas speciaal voor vrouwen.
Maar ik had wel een probleem. Ik was namelijk om de haverklap mijn portemonnee kwijt. En mijn sleutels trouwens ook. De volgende dialoog heb ik in allerlei varianten met mijn partner gevoerd.
Ik, lichtelijk overstuur: ‘Ik ben mijn … kwijt.’ (Vul willekeurig een voorwerp in.)
Hij: ‘Heb je al gezocht?’
Ik: ‘Nee, ik ben bang dat ik mijn … dan niet kan vinden.’
Toen ik halverwege de dertig was, gaf ik mijn verzet op. Tijdens een weekeind in Brugge kocht ik mijn eerste handtas. Niet dat die tas mijn probleem volledig oploste, want ik liet zowel mijn portemonnee als mijn sleutelbos soms toch nog slingeren. Maar ik rende in elk geval wel beduidend minder vaak in blinde paniek door het huis heen.
Hulpmiddelen tegen ADD chaos
Aan dat warrige hoofd van mij valt weinig te doen. Dat heb ik in de loop der jaren leren accepteren. Ik kan het moeilijk van mijn lijf schroeven en het vervangen door een hoofd dat wel onthoudt dat ik mijn sleutelbos op de trap heb neergelegd. Of mijn portemonnee op mijn bureau in mijn werkkamer. Maar ik kan wel hulpmiddelen inzetten die tegenwicht bieden aan de chaos in mijn hoofd. Zoals een handtas. Maakt niet uit hoe truttig die is.
Een ander hulpmiddel dat tegenwicht biedt is mijn elektronische agenda. Aan een papieren agenda heb ik niet genoeg. Papier roept niet naar me dat ik over een halfuur iemand moet bellen. Dat ik vanmiddag op een vergadering wordt verwacht. Of dat ik overmorgen een opdracht moet inleveren. In mijn elektronische agenda heb ik allemaal meldingen ingesteld, dus mijn laptop en mijn telefoon roepen wel de hele dag door naar me. Bliep, bliep. Doe dit, doe dat, ga hierheen, ga daarheen. Om gek van te worden. Maar ook precies wat ik nodig heb: een tas die mijn sleutels voor me bewaart en een agenda die me achter mijn broek aan zit.
Leuk om te lezen zo heerlijk herkenbaar! Sleutels op de trap vriezer in de fietsland. Een keer buiten op tafel en iedereen al weg en de boel op slot! Dus maar door het raam klimmen! Kalender op de wc agenda op tafel en dan nog de telefoon! Leve onze veelzijdigheid! Met plezier je blog gelezen!
Ik kan elke ADD’er aanraden de alle overtollige troep uit het huis de doen. Minimalisme is hier het sleutel woord. ADD’ers kunnen alles wat anderen ook kunnen, maar een grote hoeveelheid aan informatie overspoelt als het ware de informatieverwerking. Minder spullen is dus gelijk aan minder informatie.