Ik wandel me helemaal suf sinds maart vorig jaar. In het begin van de lockdown gingen mijn man en ik nog doordeweeks naar Zeist met de hond met het idee dat het tijdelijk was.
Na mijn operatie vorig jaar in verband met borstkanker (het gaat heel goed met mij, hoor!) pakte ik het wandelen na een week weer op. Want wat werkt beter dan bewegen tegen fysiek ongemak en bij mentale uitdagingen? Hupsakee, naar buiten en lopen. Hartslag omhoog en het bloed sneller laten stromen. Pretstofjes aanmaken.
Ommetjes lopen met de Ommetjes app
Heel Holland is inmiddels verslaafd aan de app Ommetje lopen. Ik heb competitieve vriendinnen die zorgen dat ze altijd in de top drie staan van de ‘beste ommetjeslopers’ of hoe dat dan ook heten mag.
Een andere vriendin weet hoeveel ze vorig jaar gelopen heeft en checkt of ze deze dag, deze week, deze maand minimaal aan hetzelfde aantal kilometers komt. Pfff.
Ik niet, hoor. Vaak begin ik wel met enthousiast bijhouden, en zit er ook wel een competitief persoon in mij, maar ik vergeet dan natuurlijk regelmatig mijn mobiel. Of ik heb ’m per ongeluk wel bij me, maar dan vergeet ik de app aan te zetten. Tja, werkgeheugen, hè?
ADD VIP-traject inclusief wandelsessies
Wat wel voor mij werkt, is het VIP-traject met wandelsessies waarmee ik onlangs ben gestart. Een intensief en duidelijk afgebakend coachtraject van zes afspraken, waarvan de eerste en laatste afspraak op kantoor zijn en de vier ertussen buiten. Bewegen, praten, stil zijn en reflecteren in de buitenlucht… Heerlijk.
Mooie gesprekken levert het traject op. Mijn coachees (en ik) vinden bijzondere metaforen in de natuur. Regelmatig wordt er een foto gemaakt en die zie ik soms weer terug in een reflectieverslag, dat zo als artikel in een natuurblad zou kunnen staan. We staan stil bij grauwe ganzen en hun kuikentjes en tegelijkertijd denken we na over het gezin. Een hek roept het verlangen op deze open te doen en te onderzoeken wat erachter ligt. En soms hangt een klant figuurlijk iets aan de wilgen – opgeruimd staat netjes.
Kak! Jas vergeten
Lekker relaxed, zou je kunnen denken. En dat is het ook.
Behalve die ene keer dat ik iets te snel in mijn auto was gesprongen voor een ADD wandelsessie, met een rugtas, een flesje water en rubberlaarzen, want het zou weleens drassig kunnen zijn. Ruim tien minuten voor de afspraak stond ik keurig op de parkeerplaats van het Reeuwijks Hout. En toen ontdekte ik: jas vergeten! Kak! Het was echt te fris om anderhalf uur zonder jas te gaan lopen. In de achterbak vond ik de plaid van hond Rubi, gelukkig vrij recent gewassen. Mijn coachee dacht dat het zo hoorde. 😉 Snel opgelost en ik kon weer door met waar ik goed in ben. Coachen! En wandelen!
Kijk hier voor meer informatie over de ADD wandelsessie.